خلاصه ای از زندگی نامه حضرت ام البنین (س)

باتوجه به سیزدهم جمادی‏ الثانی و شهادت مادری مهربان و بانویی فداکار حضرت ام البنین (س)،خلاصه ای از زندگی نامه ایشان را برای شما گرد آوری کرده ایم در ادامه این مطلب با یارگمنام همراه باشید.

نامش فاطمه و کنیه ‏اش امُّ البنین (مادر پسران) است. پدرش حِزام، و مادرش ثمامه یا لیلاست. همسرش علی ‏بن ابی ‏طالب علیه السلام و فرزندانش عباس علیه‏ السلام ، عبد اللّه‏، جعفر و عثمان هستند که هر چهار نفرْ در سرزمین کربلا و در رکاب امام حسین علیه ‏السلام به شهادت رسیدند. آرام ‏گاه وی در مدینه منوّره و قبرستان بقیع است.

ولادت ام البنین سلام الله علیها

در مورد تاریخ دقیق ولادت حضرت ام‏ البنین اطلاعی در دست نیست و تاریخ ‏نگارانْ سال ولادت او را ثبت نکرده‏ اند، ولی یاد آور شده ‏اند که تولد پسر بزرگ ایشان، حضرت ابوالفضل علیه ‏السلام ، در سال 26 ق اتفاق افتاده است.

برخی از تاریخ‏ نگارانْ زمان ولادت ایشان را در حدود پنج سال پس از هجرت تخمین می ‏زنند.

بانویی از تبار دلاوران عرب

تاریخ گواهی می ‏دهد که پدران و داییان حضرت ام ‏البنین از دلیران عربِ پیش از اسلام بوده و از آن‏ها به هنگام نبرد، دلیرْمردی‏ های فراوانی نقل شده است که در عین شجاعتْ بزرگ و پیشوای قوم خود نیز بوده ‏اند، آن‏ چنان که حاکمان زمانْ در برابرشان سر تسلیم فرود می‏آورند. اینان همانان هستند که عقیل ـ نسبْ‏شناس بزرگ عرب و برادر علی علیه‏السلام-به امیرالمؤمنین علیه ‏السلام گفت: در میان عرب از پدرانش شجاع ‏تر و قهرمان‏تر یافت نمی‏شود.

انتخاب ام البنین سلام الله علیها برای همسری علی علیه ‏السلام

بعد از شهادت فاطمه زهرا سلام الله علیها ، علی بن ابی‏طالب علیه ‏السلام برادرش عقیل را-که آشنا به علم نسب ‏شناسی عرب بود-فرا خواند و از او خواست که برایش همسری از تبار دلاوران برگزیند تا پسر دلیری برای مولا به ارمغان آورد.

عقیل، فاطمه کلابیه را برای حضرت برگزید که قبیله و خاندانش، بنی کِلاب، در شجاعت بی‏مانند بودند، و حضرت علی علیه ‏السلام نیز این انتخاب را پسندید.

خواستگاری از ام البنین سلام الله علیها

بعد از این که عقیل شجره‏نامه ‏های اَعراب را بررسی و ام ‏البنین را انتخاب کرد، حضرت علی علیه‏ السلام ، او را نزد پدر ام‏ البنین فرستاد. پدرخشنود از این وصلت مبارک، نزد دختر خود شتافت و موضوع را در میان گذاشت. ام البنین نیز با سربلندی و افتخارْ پاسخ مثبت داد و پیوندی همیشگی بین وی و مولای متقیان علی بن ابی‏طالب علیه‏ السلام برقرار شد.

امام علی علیه ‏السلام ، در همسرش عقلی سترگ، ایمانی استوار، آدابی والا و صفاتی نیکو مشاهده کرد و او را گرامی داشت و از صمیم قلب در حفظ حُرمت او کوشید.

اولین روز زندگی مشترک

روز اولی که ام البنین سلام الله علیها پا در خانه علی علیه‏ السلام گذاشت، حسن و حسین علیه ما السلام مریض بوده و در بستر افتاده بودند. عروس تازه ابوطالب، به محض آن‏که وارد خانه شد، خود را به بالین آن دو عزیز عالم وجود رسانید و هم‏چون مادری مهربان به دلجویی و پرستاری آنان پرداخت.

تغییر نام

فاطمه کلابیه، بعد از گذشت مدتی از زندگی مشترک با علی علیه‏ السلام ، به امیر المؤمنین پیشنهاد کرد که به جای «فاطمه»، که اسم قبلی و اصلی وی بوده، او را ام البنین صدا زند تا فرزندان حضرت زهرا سلام الله علیها از ذکر نام اصلی او توسط پدرشان، به یاد مادر خویش، فاطمه زهرا سلام الله علیها نیفتند و در نتیجه، خاطرات گذشته، در ذهن آن‏ ها تداعی نگردد و رنج بی‏مادری آن‏ ها را آزار ندهد.

محبت بی‏دریغ ام البنین سلام الله علیها به فرزندان زهرا سلام الله علیها

ام‏ البنین بر آن بود که، در زندگی جای خالی حضرت زهرا سلام الله علیها را برای فرزندان ایشان پر کند؛ مادری که در اوج شکوفایی پژمرده شد و آتش به جان فرزندان خردسال زد: فرزندان فاطمه زهرا سلام الله علیها در وجود این بانوی پارسا، مادر خود را می‏دیدند و رنج فقدانِ مادر را کمتر احساس می‏کردند.

ام‏ البنین سلام الله علیها ، فرزندان دختر گرامی رسول خدا را بر فرزندان خود مقدّم می‏داشت و بخش عمده محبت و علاقه خود را متوجه آنان می‏کرد و آن را فریضه‏ای دینی می‏شمرد؛ زیرا خداوند متعال در کتاب خود، همگان را به محبت آنان دستور داده است.

فرزندان ام‏ البنین سلام الله علیها

ثمره زندگی مشترک ام البنین سلام الله علیها با حضرت علی علیه ‏السلام ، چهار پسر بود که به دلیل داشتن همین پسران، او را ام ‏البنین، یعنی مادر پسران می‏خواندند. نام فرزندان ایشان به ترتیب عبارتند از: قمربنی‏ هاشم حضرت ابوالفضل العباس علیه‏ السلام ، عبداللّه‏، جعفر و عثمان.

فرزندان ام البنین همگی در کربلا به شهادت رسیدند و نسل ایشان از طریق عُبید اللّه‏ فرزند حضرت ابوالفضل علیه‏ السلام ادامه یافت.

مادر چهار شهید

با شهادت چهار فرزند ام‏ البنین سلام الله علیها در کربلا، این بانوی شکیبا، به افتخار مادر شهیدان بودن نائل آمد و درکنار همسر شهید بودن، افتخاری دیگر بر صفحه افتخاراتش افزوده شد.

وقتی خبر شهادت فرزندانش به او رسید، سرشک اشک از دیده فرو ریخت و با روحیه قوی در اشعاری گفت: «ای کسی که فرزند رشیدم عباس را دیدی که همانند پدرش بر دشمنان تاخت، فرزندان علی علیه ‏السلام همه شیران بیشه شجاعتند. شنیده‏ام بر سر عباس عمود آهنین زدند، در حالی که دست‏هایش را قطع کرده بودند؛ اگر دست در بدن پسرم بود، چه کسی می‏توانست نزد او آید و با او بجنگد؟»

فرزندانم به فدای حسین علیه ‏السلام

ام‏ البنین بَشیر را دید که فرستاده امام سجاد علیه ‏السلام بود و به مدینه آمده بود تا مردم را از ماجرای کربلا و بازگشت کاروان امام حسین علیه‏ السلام با خبر سازد. به او فرمود: ای بشیر! از امام حسین علیه ‏السلام چه خبر داری؟ بشیر گفت: خدا به تو صبر دهد که عباس تو کشته گردید. ام ‏البنین فرمود: از حسین علیه‏ السلام مرا خبر ده!

بشیر خبر شهادت بقیه فرزندان او را هم اعلام کرد، ولی ام ‏البنین پیوسته از امام حسین علیه‏ السلام خبر می‏گرفت و می‏گفت: فرزندان من و آن‏چه در زیر آسمان است، فدای حسینم باد.

چون بشیر خبر شهادت امام حسین علیه‏ السلام را به آن حضرت داد، فریادی کشید و گفت: ای بشیر! رگ قلبم را پاره کردی و سپس صدا به ناله و شیون بلند کرد.

این علاقه او به امام حسین علیه‏ السلام دلیل کمال معنویت اوست که آن همه ایثار را در راه مقام ولایت فراموش کرد و تنها از رهبرش سخن به میان آورد.

ام البنین، پاسدار خاطره عاشور

از ویژگی‏ های بسیار مهم ام البنین، توجه به زمان و مسائل مربوط به آن است. وی پس از واقعه عاشورا، از مرثیه ‏خوانی و نوحه‏ سرایی استفاده کرده تا ندای مظلومیت کربلاییان را به گوش نسل‏ های آینده برساند. ایشان هر روز به همراه پسرِ حضرت عباس علیه‏ السلام ، عبید اللّه‏ که همراه مادرش در کربلا حضور داشت و سند زنده‏ای برای بیان وقایع عاشورا بود، به بقیع می‏رفت و نوحه می‏خواند.

او با این اشعار، هم حماسه کربلا را بازگو و هم در قالب عزاداریْ به حکومت وقت نوعی اعتراض می‏کرد و مردم را که اطراف او جمع می‏شدند، از جنایات بنی‏امیه، آگاه می‏نمود.

سفارش به دفاع از ولایت

هنگامی که امام حسین علیه ‏السلام آهنگ ترک مدینه و تشرف برای حج و به دنبال آنْ هجرت به سوی عراق کرد، ام البنین سلام الله علیها به همراهان امام حسین علیه‏ السلام چنین سفارش می‏کرد: «چشم و دل مولایم امام حسین علیه‏ السلام و فرمان‏بردار او باشید.»

ام‏ البنین سلام الله علیها ، واسطه فیض الهی

ام‏ البنین، همسر علی علیه ‏السلام و مادر سردار کربلا، نزد مسلمانان جایگاهی ویژه دارد، چون نزد خداوند از مقام و منزلتی والا برخودار است، و این مقامْ به واسطه تقدیم خالصانه فرزندان در راه خدا و استواری و عبودیت ایشان است. از این‏رو، مؤمنانِ حاجت‏ مند و دردمند او را به درگاه حضرت باری تعالی شفیع و واسطه قرار می‏دهند، و غم و اندوهشان را با زیارت مزار آن بانو می‏زدایند.

اهل بیت و ام البنین سلام الله علیها

محبت بی‏شائبه ام البنین در حق فرزندان رسول خدا و فداکاری فرزندان وی در راه سید الشهدا، در تاریخ بی ‏پاسخ نماند. اهل بیت علیهم ‏السلام هم در احترام و بزرگ‏داشت وی کوشیدند و بسیار از او قدردانی کرده، او را سپاس گفتند.

زینب کبری پس از رسیدن به مدینه، به محضرش شتافت و شهادت فرزندانش را به او تسلیت گفت. ایشان هم‏چنین در مناسبت ‏های دیگر مثل عیدها، برای ادای احترام، به محضر ام البنین سلام الله علیها مشرّف می‏شد.

روزهای آخر

زندگی سراسر مهر و عاطفه و مبارزه ام ‏البنین سلام الله علیها ، رو به پایان بود. او به عنوان همسر شهید، رسالت خویش را به خوبی به پایان رسانید و فرزندانی تربیت کرد که فداییِ ولایت و امامت بودند.

او، بعد از زینب کبری دار فانی را وداع گفت، ولی تاریخ‏ نگاران سال ارتحال او را متفاوت نگاشته‏ اند، به طوری که عده‏ای آن را سال 70 ق بیان کرده ‏اند و عده دیگری تاریخ وفات آن مادر فداکار را، سیزدهم جمادی الثانی سال 64 ق دانسته ‏اند که نظر دوم از شهرت بیشتری برخوردار است. ام‏ البنین را در بقیع، در جوار امام حسن مجتبی علیه ‏السلام ، فاطمه بنت اسد سلام الله علیها و دیگر شخصیت‏ های اسلامیِ مدفون در آن‏جا به خاک سپردند.

منبع:پایگاه فرهنگی و مذهبی یارگمنام،مجمع ادبی و مذهبی یاس کبود