اشعار مناجاتی امام حسین (ع)

اشعار مناجاتی از شاعران اهل بیت که در وصف امام حسین (ع) و ابراز عشق و احساسات به امام حسین (ع) و سید الشهدا می باشد را می توانید هم اکنون در ادامه مطلب مشاهده کنید . این اشعار توسط محمد فردوسی و رضا قربانی از شاعران اهل بیت گفته شده است .

از دست مهربان شما هر که نان گرفت
بالای دست حاتم طایی مکان گرفت

عرض نیاز پیش کریمان درست نیست
باید همیشه دست به روی دهان گرفت

در روضه‌ی تو دعوت‌مان کرده مادرت
شکر خدا که فاطمه تحویل‌مان گرفت

دیشب سه‌دفعه نام مسیحایی تورا
بر مرده‌ای دمیدم و دیدم که جان گرفت

با ذکر و نغمه فاطمه خوشحال می‌شود
باید که نام حضرت‌تان را زبان گرفت

تو زنده بودی و دم گودال قتلگاه
از دست شمر رخت تنت را سنان گرفت

با دست خالی از ته گودال برنگشت
انگشتر عقیق تو را ساربان گرفت

قرآن نخوان که من نگران لب توام
مست است و باز دست خودش خیزران گرفت

شاعر : رضا قربانی

خوش به حال هر کسی که روضه دعوت می‌‎شود
"هیأتی" از جانب زهرا حمایت می‌‌شود

بس که شأن و منزلت در روضه‎خانه ریخته
هر که یک دفعه بیاید، پیش‌‎کسوت می‌‌شود

این وسط آن عاشقی بُرده است که در این دو ماه
بی‎ریا می‌‌آید و مشغول خدمت می‌شود

یک پر کاهی اگر چشم کسی نمناک شد
کوه عصیان هم اگر باشد شفاعت می‌‎شود

گریه‎ کن با گریه‌اش غسل تقرّب می‌‎کند
قطره‌‎ای از اشک، مُنجر به طهارت می‌‎شود

هر که در ماه محرّم کار و بارش شد حسین
چون «رسول ترک» آخر با سعادت می‌‎شود

رازق ما کربلایی‌ها حسینِ فاطمه است
روزی یک‌سال ما این ماه، قسمت می‎شود

در میان هیأتش انگار زیر قُبّه‌ای
تا که لب وا می‎کنی فوراً اجابت می‎شود

تا به سجده می‌روم سمت خدا پَر می‎کشم
علّت معراج‌هایم مُهر تربت می‌‎شود

آن قدَر آقاست این آقا به عبّاسش قسم
ارمنی هم زیر این پرچم هدایت می‌شود

ناله‌های مادری پهلوشکسته می‌‎رسد
روضه‌خوان تا وارد ذکر مصیبت می‌شود

"یا بُنَیّ" حال ما را زود می‌ریزد به هم
قلب ما با آهِ زهرا پُرحرارت می‌شود

صبح محشر تا که می‌گوید حسین من کجاست؟
می‌رسد آقا... ولی بی‎سر... قیامت می‌شود

شاعر : محمد فردوسی

شب تا سحر جز نام تو نجوا ندارد
کی گفته که عاشق شب یلدا ندارد؟!

دلداده تنها لذّتش دیدار یار است
وابستگی به لذّت دنیا ندارد

می‎سوزم و می‎سازم عمری با فراقت
پروانه جز آتش که جایی را ندارد

هر فصلی از عمرم زمستان است بی تو
دنیای بی ‎تو واقعاَ گرما ندارد

ما را به عنوان «غلامت» می‎ شناسند
بی‎ تو کسی کاری به کار ما ندارد

ای خوش به حال آنکه مثل مهزیارت
جز دیدن تو در سرش رؤیا ندارد

از دیدنت محروم می‎ماند یقیناَ
چشمی که رنگ و بویی از تقوا ندارد

وقتی که جای «بهتر از ما» خیمه‎ ی توست
دیگر برای روسیاهان جا ندارد

تا زنده‎ ام می‎بینمت یا نه ؟ بگو که
این نوکرت توفیق دارد یا ندارد؟

گر چه بدم امّا تو را می‎خواهم آقا
مجنون تمنّایی به جز لیلا ندارد

خوشبخت آنکه انتخابش کرده‎ای تو
بدبخت آنکه این لیاقت را ندارد

هر جای هیأت که نشستم فیض بردم
پایین و بالا مجلس آقا ندارد

شاعر : محمد فردوسی

منبع : رسانه یارگمنام ، امام هشت